سلام
از اول شروع به کار اینجا، تقریبا همه ی مطالب رسمی بودن، حالا این دفعه تغییر رویه می دم و یکم راحت و خودمونی می نویسم.
حدود دو هفته پیش، زمزمه هایی شنیده شد مبنی بر اینکه دانشگاه ما هم می خواد مسابقه ی پل ماکارونی برگزار کنه، البته از طرف بسیج دانشگاه، یکم بررسی که کردیم دیدیم جدیه، پوستر سازه های ماکارونی دانشگاه چمران رو هم توی ساختمون امام صادق دیده بودم، از اونجایی که دیدم تقریبا کسایی که همت کردن و می خوان این مسابقه رو برگزار کنن اطلاع چندانی درباره ی نوع برگزاری یان مسابقه رو ندارن و به اصطلاح می خوان هرجور شده خشت اول رو بذارن که دانشگاه یه تکونی بخوره، زنگ زدم از بچه های چمران چند و چون کار رو پرسیدم، گذشت تا دو شنبه ی پیش، یکی از بچه های چمران اس ام اس داد جواد فردا پاشو بیا مسابقه رو ببین، منم خب سه شنبه 1تا6 طرح داشتم، گفتم کلاس دارم نمیام، گفت مسابقه ساعت 9صبحه و 2-3ساعت بیشتر طول نمی کشه، منم با یه حساب سرانگشتی گفتم نهایتش تا 2 یا خیلی دیر بشه دیگه 3 می رسم سر کلاس، کارا رو هم می دم احسان می بره، راضی شدم به رفتن
ساعت 10 چمران بودم، آمفی تئاتر دانشکده فنی، با همراهی "احمد" از بچه های گل ِ عمران چمران (سلام احمد، برو حال کن :دی)
یکم سریع بخوام بگم، مسابقه به جای ساعت 9، ساعت 1ظهر شروع شد و در پی اون خب من به کلاس نمی رسیدم دیگه
توی اون 2-3ساعت فاصله، سالن آمفی تئاتر شلوغ و شلوغ تر می شد، بیرون از سالن و توی لابی دانشکده، گروه هایی که سازه شون هنوز آماده نشده بود یا نیاز به تعمیر داشت حسابی مشغول کار و چسبوندن ماکارونی ها بودن
توی اتاق انجمن علمی عمران هم گروهی مشغول بودن که به گفته ی احمد، پارسال رکوردشون کمتر از یک کیلو با رکورد ایران فاصله داشته، گروهی که یه نوع ماکارونی خاص رو از تهران خریده بودن
بچه های مکانیک هم توی اتاق انجمن شون مشغول بودن، و حتی برقی ها(سلام بهزاد)
وقتی برگشتیم به سالن، صندلی خالی ای نمونده بود و با احمد رفتیم قاطی اراذل تهِ سالن ایستادیم به تماشا(البته ناگفته نماند احمد خودش از سران ِ اراذلِ چمران ه!)
مسابقه با گرایش سازه های سبک یا هدفمند شروع شد، و تقریبا یک ساعت طول کشید، بعد دو ساعت آنتراک بود و بعد از اون بارگذاری سازه های سنگین
جو سالن حسابی استادیومی بود، تشویق ها، کری خوندن ها، شعارها، و به خصوص سوت ریتمیک بهزاد(چند خط بالاتر معرفی شد یکم) که با استقبال شدید حضار مواجه می شد!
نکته ی دیگه این که، حیف بود که اسمی از آبادان اونجا نبود، وقتی که خیلی از دانشگاه های استان شرکت کرده بودند، چمران، جهاد دانشگاهی اهواز، آزاد اهواز، آزاد دزفول، آزاد شوشتر، آزاد بهبهان. ان شاءالله مسابقه ای که قرار ه توی دانشگاه برگزار شه مقدمه ای باشه که بچه های آبادان هم تیم داشته باشن توی همچین مسابقاتی.
چمرانی ها امسال خوب کار نکرده بودن، فکر کنم مقامی بدست نیاوردن حتی! شاید سومی سازه های سنگین، شاید.
ولی بچه های آزاد اهواز ترکوندن! مخصوصا توی سازه های هدفمند، وقتی وزن سازه های چمران بالای 100گرم بود، تیم های آزاد اهواز با 40-45 گرم جای حرف باقی نگذاشتند! فکر کنم اول تا سوم خودشون بودند
در بخش سازه های سنگین هم، آزاد دزفول با اختلاف فاحش اول شد.
کسایی که می گن این مسابقات مخصوص بچه های عمران ه، یکم بالاتر گفتم که بچه های مکانیک و برق هم شرکت کرده بودن دیگه؟ خب، حالا بشنوید که گروه اول سازه های هدفمند، از دانشگاه آزاد اهواز، با سازه ای به وزن 40گرم، تشکیل شده بود از یک دانشجوی مامایی و یک دانشجوی متالوژی! سرپرست گروه خانم سلطانی دانشجوی مامایی بود، وقتی مجری مراسم این رو گفت، اینقدر برای همه جالب بود که صدای شعار "سلطانی قهرمان" سالن رو برد روی هوا!
چیزهای دیگه ای هم هست برای تعریف کردن، ولی شاید مناسب اینجا نباشه، و خب البته من هم در روایت کردن و خاطره نویسی مشکل دارم و همین ها رو هم که نوشتم اصلن حق مطلب رو ادا نمی کنه
مخلص کلام،جای همگی خالی، به من که خیلی خوش گذشت یا به قولی، ما که رفتیم آسیا!
پ ن1: بابت همه چی ممنون احمد :ایکس
پ ن2: تشکر از بچه های انجمن علمی عمران چمران بابت در اختیار گذاشتن عکس ها
پ ن3: دیر نوشته شدن این پست به خاطر این بود که منتظر رسیدن عکس ها بودم
پ ن4: نخواستم مث انشاهای دوران دبستان آخرش بنویسم نتیجه گیری دو نقطه و فلان، خودتون گرفتید که؟
پ ن5: اگه پ ن4 رو گرفته باشید، و اگه می بینید می تونید و می خواید که تکونی بخوره دانشگاه، توی مسابقه ی دانشگاه خودمون شرکت کنید، حتی اگه سازه ای که می سازید همون ثانیه اول بارگذاری بشکنه، اولین هدف حضور ه
پ ن6: اینجا می تونید فرم ثبت نام مسابقه رو پر کنید: srib.ir
از اول شروع به کار اینجا، تقریبا همه ی مطالب رسمی بودن، حالا این دفعه تغییر رویه می دم و یکم راحت و خودمونی می نویسم.
حدود دو هفته پیش، زمزمه هایی شنیده شد مبنی بر اینکه دانشگاه ما هم می خواد مسابقه ی پل ماکارونی برگزار کنه، البته از طرف بسیج دانشگاه، یکم بررسی که کردیم دیدیم جدیه، پوستر سازه های ماکارونی دانشگاه چمران رو هم توی ساختمون امام صادق دیده بودم، از اونجایی که دیدم تقریبا کسایی که همت کردن و می خوان این مسابقه رو برگزار کنن اطلاع چندانی درباره ی نوع برگزاری یان مسابقه رو ندارن و به اصطلاح می خوان هرجور شده خشت اول رو بذارن که دانشگاه یه تکونی بخوره، زنگ زدم از بچه های چمران چند و چون کار رو پرسیدم، گذشت تا دو شنبه ی پیش، یکی از بچه های چمران اس ام اس داد جواد فردا پاشو بیا مسابقه رو ببین، منم خب سه شنبه 1تا6 طرح داشتم، گفتم کلاس دارم نمیام، گفت مسابقه ساعت 9صبحه و 2-3ساعت بیشتر طول نمی کشه، منم با یه حساب سرانگشتی گفتم نهایتش تا 2 یا خیلی دیر بشه دیگه 3 می رسم سر کلاس، کارا رو هم می دم احسان می بره، راضی شدم به رفتن
ساعت 10 چمران بودم، آمفی تئاتر دانشکده فنی، با همراهی "احمد" از بچه های گل ِ عمران چمران (سلام احمد، برو حال کن :دی)
یکم سریع بخوام بگم، مسابقه به جای ساعت 9، ساعت 1ظهر شروع شد و در پی اون خب من به کلاس نمی رسیدم دیگه
توی اون 2-3ساعت فاصله، سالن آمفی تئاتر شلوغ و شلوغ تر می شد، بیرون از سالن و توی لابی دانشکده، گروه هایی که سازه شون هنوز آماده نشده بود یا نیاز به تعمیر داشت حسابی مشغول کار و چسبوندن ماکارونی ها بودن
توی اتاق انجمن علمی عمران هم گروهی مشغول بودن که به گفته ی احمد، پارسال رکوردشون کمتر از یک کیلو با رکورد ایران فاصله داشته، گروهی که یه نوع ماکارونی خاص رو از تهران خریده بودن
بچه های مکانیک هم توی اتاق انجمن شون مشغول بودن، و حتی برقی ها(سلام بهزاد)
وقتی برگشتیم به سالن، صندلی خالی ای نمونده بود و با احمد رفتیم قاطی اراذل تهِ سالن ایستادیم به تماشا(البته ناگفته نماند احمد خودش از سران ِ اراذلِ چمران ه!)
این گروه، دو سازه داشتن که هر دو، در اولین لحظه ی رها شدن وزنه شکستند
ولی خودِ حضورشون به نظر من با ارزش ه
ولی خودِ حضورشون به نظر من با ارزش ه
جو سالن حسابی استادیومی بود، تشویق ها، کری خوندن ها، شعارها، و به خصوص سوت ریتمیک بهزاد(چند خط بالاتر معرفی شد یکم) که با استقبال شدید حضار مواجه می شد!
بچه های پر شر و شور عمران88 چمران که شعار اصلی شون این بود:
یک، دو، سه، هشت! خرپای هشتاد و هشت!
من اون بین همه ش نگاه می کردم ببینم کسی از مسئولین دانشگاه هست یا نه، که کسی یافت نمی شد، جدا از اون که تمام مراسم به دست خود بچه ها انجام می شد(انجمن علمی عمران چمران و جهاد دانشگاهی اهواز) چیزی که جالب بود حتی یه نفر از اساتید یا مسئولین دانشگاه نیومد بگه خرتون به چند من؟ چراش تقریبا مشخص بود ولی خب باز پرسیدم، که جواب این بود که اینجور فعالیت ها برا دانشگاه عادی ه و وقتی انجمن علمی برگزار کننده س همه چی دست خودش ه و البته مسئولیت و عواقب احتمالی اگه داشته باشه هم همینطور، انجمن گزارش رو به دانشگاه می ده، بچه ها هم اینجوری راحت ترنیک، دو، سه، هشت! خرپای هشتاد و هشت!
بچه های مسئول برگزاری مشغول داوری اولیه و ثبت سازه ها
و انصافا بچه ها هم همکاری می کردن، نه دعوا و دلخوری پیش اومد، حتی وقتی بعضی شرکت کننده ها سخت به داوری معترض بودن، یا مجری مراسم که آبرو شرف براش نموند یعنی بچه ها نذاشتن براش(جریان داره که بماند)! شاید اگه جای دیگه ای بود طرف ناراحت می شد اما چون جو دوستانه و دانشجویی بود خودش هم می خندیدنکته ی دیگه این که، حیف بود که اسمی از آبادان اونجا نبود، وقتی که خیلی از دانشگاه های استان شرکت کرده بودند، چمران، جهاد دانشگاهی اهواز، آزاد اهواز، آزاد دزفول، آزاد شوشتر، آزاد بهبهان. ان شاءالله مسابقه ای که قرار ه توی دانشگاه برگزار شه مقدمه ای باشه که بچه های آبادان هم تیم داشته باشن توی همچین مسابقاتی.
چمرانی ها امسال خوب کار نکرده بودن، فکر کنم مقامی بدست نیاوردن حتی! شاید سومی سازه های سنگین، شاید.
ولی بچه های آزاد اهواز ترکوندن! مخصوصا توی سازه های هدفمند، وقتی وزن سازه های چمران بالای 100گرم بود، تیم های آزاد اهواز با 40-45 گرم جای حرف باقی نگذاشتند! فکر کنم اول تا سوم خودشون بودند
در بخش سازه های سنگین هم، آزاد دزفول با اختلاف فاحش اول شد.
کسایی که می گن این مسابقات مخصوص بچه های عمران ه، یکم بالاتر گفتم که بچه های مکانیک و برق هم شرکت کرده بودن دیگه؟ خب، حالا بشنوید که گروه اول سازه های هدفمند، از دانشگاه آزاد اهواز، با سازه ای به وزن 40گرم، تشکیل شده بود از یک دانشجوی مامایی و یک دانشجوی متالوژی! سرپرست گروه خانم سلطانی دانشجوی مامایی بود، وقتی مجری مراسم این رو گفت، اینقدر برای همه جالب بود که صدای شعار "سلطانی قهرمان" سالن رو برد روی هوا!
چیزهای دیگه ای هم هست برای تعریف کردن، ولی شاید مناسب اینجا نباشه، و خب البته من هم در روایت کردن و خاطره نویسی مشکل دارم و همین ها رو هم که نوشتم اصلن حق مطلب رو ادا نمی کنه
مخلص کلام،جای همگی خالی، به من که خیلی خوش گذشت یا به قولی، ما که رفتیم آسیا!
پ ن1: بابت همه چی ممنون احمد :ایکس
پ ن2: تشکر از بچه های انجمن علمی عمران چمران بابت در اختیار گذاشتن عکس ها
پ ن3: دیر نوشته شدن این پست به خاطر این بود که منتظر رسیدن عکس ها بودم
پ ن4: نخواستم مث انشاهای دوران دبستان آخرش بنویسم نتیجه گیری دو نقطه و فلان، خودتون گرفتید که؟
پ ن5: اگه پ ن4 رو گرفته باشید، و اگه می بینید می تونید و می خواید که تکونی بخوره دانشگاه، توی مسابقه ی دانشگاه خودمون شرکت کنید، حتی اگه سازه ای که می سازید همون ثانیه اول بارگذاری بشکنه، اولین هدف حضور ه
پ ن6: اینجا می تونید فرم ثبت نام مسابقه رو پر کنید: srib.ir
